Bırak Artık

Buraya her gelişimde aynı yere otururum. Aynı çok beklemiş çay, acı. Bir yudum alır, vereceğim paraya üzülürüm. Ama olsun. Manzarası vardır buranın, bir de çaycı abisi. Çay ve teşekkürler dışında bir diyaloğumuz olmamıştı o güne kadar. O gün, ben sigaramı unutmuşum. Bıraksam şu mereti. Acı çaya vereceğim paraya az ekleseydim de, kuru kuru sigaramı içseydim. Yüzümden mi okundu bilmem, "Sigara alır mısın abla?" dedi çaycı abi. Uzun uzun cümlelerle, mahçupluktan kıvranarak aldım bir dal. Gitti tezgahın yanına, yüzünde kocaman bir gülümsemeyle, manzaraya bakarak içti sigarasını. Benim içtiğim bana öyle keyif vermedi. Bakakaldım. İyilik yapma keyfi olsa gerek bu, diye düşünmüştüm, ne iyi insan. Bahşiş bıraksam ne güzel olurdu şimdi. Biraz daha param olsa. Sigara alırdım. Bahşişe gene param kalmazdı. Başka zaman bırakırdım. Hiç bırakamadım.