Öyle Bir Geçer (2020)

Zaman geçsin diye beklerken yaşıyorum. Beklerken zaman geçmek bilmiyor. Zamanı biraz ittirmek gerekiyor. Haydi ilerle. Biraz daha… Başaracaksın. Gün geçmiyor ki yeni gün doğmasın. Zaman geçtikçe insan bu dünyada daha da çok kalabileceğini anlıyor – ve tersini. Haksızlıkların, kıyımların, umutsuzluğun devam edeceğini. Güzel günler görebileceğimizi de çocuklar, insan bunu da anlıyor zaman geçtikçe. Ne derdi annem: Bir davan olsun, dava insanı hayata bağlar. Mücadele derdi, hayat bir mücadele.

Davam yok, ama mücadele ediyorum.

"O Anların Birinde" - 4

Yine gördüm işte! Görmez olaydım. Al işte, kısaldıkça kısaldı cümlelerim. Oh canıma! Nasıl anlatacağım şimdi ben, anlatamadıkça yaşlananlardanım. Deme be, küstürdüm mü kelimeleri? Ah zaten bir o kalmıştı be güzelim...

"O Anların Birinde" - 3

Ben neden senli beni oldum bi başıma?
Saygım sonsuz, ondandır.

"O Anların Birinde" - 5

Kemirgenler:
İçi içini yiyenler.

"O Anların Birinde" - 2

Bugün en çok sırtım ağrıyor. 9 tane kulunç varmış. 9 ayrı şeye üzülmüşüm. 9'una da sırtım dik, azar azar üzülmüşüm. Sayılabilir üzüntüler he mi doktor? Bak müjdemi aldım giderim. De bilirim: Hepi topu 1 kamburu göze alamadığımdandır hepsi. 9'un 1'ine bile gücüm var mı benim, sen onu de bana doktor. Bu ağrı da geçecek desene doktor. Doktor! Sırtımda Kambur taşımıyorum ya! 

"O Anların Birinde" - 1

Kadın aniden bağırdı çocuğa. Öncesinde de sıktığı dişlerinin arasından tıslayarak bir şeyler söylüyor, bir yandan da kolunu budunu çekiştiriyordu. Oğlan bir an sustu, sonra bir nefes aldı. Çocuk bu, konuşacak. Kadın çocuğu tuttuğu gibi yığdı kucağına. Dik gibi oturttu. Sus! Sonra oğlan ağlayarak "anne" dedi kadına. Anne... Sözcüğün son hecesi gürültüye karışırken bir organım çalışmaz oldu benim, hangisi seçemedim.

Bırak Artık

Buraya her gelişimde aynı yere otururum. Aynı çok beklemiş çay, acı. Bir yudum alır, vereceğim paraya üzülürüm. Ama olsun. Manzarası vardır buranın, bir de çaycı abisi. Çay ve teşekkürler dışında bir diyaloğumuz olmamıştı o güne kadar. O gün, ben sigaramı unutmuşum. Bıraksam şu mereti. Acı çaya vereceğim paraya az ekleseydim de, kuru kuru sigaramı içseydim. Yüzümden mi okundu bilmem, "Sigara alır mısın abla?" dedi çaycı abi. Uzun uzun cümlelerle, mahçupluktan kıvranarak aldım bir dal. Gitti tezgahın yanına, yüzünde kocaman bir gülümsemeyle, manzaraya bakarak içti sigarasını. Benim içtiğim bana öyle keyif vermedi. Bakakaldım. İyilik yapma keyfi olsa gerek bu, diye düşünmüştüm, ne iyi insan. Bahşiş bıraksam ne güzel olurdu şimdi. Biraz daha param olsa. Sigara alırdım. Bahşişe gene param kalmazdı. Başka zaman bırakırdım. Hiç bırakamadım.